Unuda bilmirəm

Heydər Əliyev çox böyük şəxsiyyət idi. O, Azərbaycanın elə bir guşəsi yox ki, orada olmasın, xalqla görüşməsin və onlarla ünsiyyətdə olmasın. O, zəhmətkeşlərlə mütəmadi görüşür, hal-əhval tutur, onları əməyə ruhlandırırdı. Ona görə də respublikamız az bir vaxt ərzində bütün sovet məkanında tanındı və iqtisadi cəhətdən yüksək bir zirvəyə çatdı. Zəhmətkeşlərlə belə görüşlərdən biri də neft mədənində bizmlə olan görüşü idi.

O vaxt, yəni 1972-ci ildə mən ordu sıralarından tərxis olunandan sonra 26 Bakı komissarı adına NQÇİ-də operator köməkçisi işləyirdim. 5 nömrəli quyunun 50 illiyi keçirilirdi. Əlli il fasiləsiz bu quyu neft verirdi. Quyunun ətrafı çox gözəl, bayramsayağı bəzədilmişdi. Heydər Əliyevin gəlişini gözləyirdik. Bütün mədənin fəhlələri, işçiləri əllərində Azərbaycan bayrağını tutaraq quyunun ətrafına toplaşmışdılar. Bir az keçmişdi Heydər Əliyev gəldi. Onda mənim 22 yaşım vardı. Mən ilk dəfə idi ki, Heydər Əliyevi yaxından görürdüm.

Çox böyük fərəh hissi keçirirdim. Onun biz fəhlələr üçün çıxışını heç vaxt yaddan çıxara bilmirdim. Sanki, bu çıxış beynimə həkk olunmuşdu. O, gözəl danışıq qabiliyyəti ilə cavan fəhlələri ovsunladı və bizdə Vətənə, əməyə, zəhmətə maraq oyatdı. Tükənməz sərvətimiz olan neftə biganə qalmamağı, onu göz bəbəyi kimi qorumağı bizə tövsiyə etdi.

Bütün gənc fəhlələr kimi, mənim də bu böyük şəxsiyyətə məhəbbətim birə-min artdı və onu bir rəhbər kimi ürəkdən sevdim.

Bir danılmaz faktı nəzərə çatdırmaq istəyirəm ki, məhz Heydər Əliyev Azərbaycana rəhbərlik edəndən sonra bizi bir azərbaycanlı kimi dünyada və sovet məkanında tanımağa başladılar.

Şəxsən özüm keçən əsrin 70-ci illərinin əvvəllərində ordu suralarında xidmət etdiyim zaman məndən tez-tez soruşardılar ki, hansı millətdənsən? Cavab verərdim: — Azərbaycanlı. Təəccüblə deyərdilər: bəlkə gürcüsən?! Belə faktlardan çox danışmaq olar, ancaq onu deyim ki, qədirbilən xalqımız Heydər Əliyevin xidmətlərini heç vaxt yaddan çıxartmayıb və bundan sonra da çıxartmaz.

Sov. İKP MK katibi, Siyasi Büronun üzvü Kulakov Azərbaycana – Bakıya “Xalqlar dostluğu” ordenini təqdim etməkdən ötrü gəlmişdi. Vağzalda adam əlindən tərpənmək olmurdu.

Bu vaxt Heydər Əliyev ilə Kulakov yığılan adamlara yaxınlaşdılar. Heydər Əliyev bir qadından soruşdu: — Hansı millətdənsiz? Cavab verdi: — rus. Bir başqasından soruşdu: tatar, digərləri gürcü, ukraynalı, ləzgi, talış və s. dedilər. Bütün bunları Kulakov da eşidəndə Heydər Əliyev gülə-gülə ona dedi:

— Görürsünüzmü, yoldaş Kulakov, Azərbaycanda xalqlar dostluğunun bariz nümunəsini. “Xalqlar dostluğu” ordeni bizə əbəs yerə verilmir.

Hamımız gülüşdük və onları alqışladıq...

Tale elə gətirdi ki, mən bu böyük şəxsiyyətlə keçən əsrin 80-ci illərində 84 saylı texniki rəssamlıq məktəbində görüşdüm.

Mən bu məktəbdə istehsalat təlimi ustası işləyirdim. Məktəbimizdə dekorativ xalq sənətinə aid gözəl bir muzey təşkil edilmişdi. Heydər Əliyev səksəninci illərdə artıq Moskvada SSRİ Nazirlər Soveti sədrinin birinci müavini vəzifəsində çalışırdı. O, Bakıya gəlmişdi və bizim məktəbdəki muzeyə baxacaqdı. Muzeydə dekorativ tətbiqi sənətə aid nümunələr düzülmüşdü. O, məktəbimizə gəldi və bir neçə otaqda oldu. Muzeydəki eksponatlar çox xoşuna gəldi.

Onun öz fikir və tövsiyələrini bizə bildirməkdən ötrü məktəbin rəhbərliyi akt zalında görüş təşkil etdi. Mən də həmin görüşdə iştirak edirdim.

Böyük zəkaya, dərin biliyə malik olan belə bir şəxsiyyətin dediklərini necə unutmaq olar?

O, xalq sənətindən, onun Azərbaycanda necə təşəkkül tapmağından, inkişaf tarixindən geniş danışdı və çıxışının sonunda fikrini belə tamamladı:

— Mən sizin təşkil etdiyiniz muzeydə və məktəbinizdə oldum. Siniflərə, emalatxanalara baxdım. Mənə çox gözəl təsir bağışladı, çox məmnun oldum. Sənəti öyrənməkdən ötrü məktəbdə hər cür şərait yaratmısız. Bu qədim el sənətini — “Dəmir üzrə döymə”, “Taxta üzrə oyma”, xalçaçılığa aid nümunələri görəndə çox qürur hissi keçirdim. Çox sevindim. Sevindim ona görə ki, artıq xalq sənətinə biganə qalan yoxdur, onu siz inkişaf etdirirsiniz, yaşadırsınız. Gözəl sənətkarlar yetişdirirsiz. Hətta sizin məktəbinizdə xalça sənətini öyrənməkdən ötrü xaricdən gələn qızlar təhsil alırdı, səhv etmirəmsə, monqol qızları idi. Bu, çox fərəhli haldır. Sizə bu işdə uğurlar arzulayıram.

Çıxışının sonunda üzünü bizə tutub gülə-gülə dedi: — Bir çətinliyiniz varsa mənə deyin, utanmayın. Bir də belə fürsət ələ düşməz...

Biz öz təşəkkürümüzü bildirdik, Allahdan ona can sağlığı arzuladıq və dərin ehtiramla yola saldıq.

Mən, sadə bir insan onunla olan xatirələrimi yada saldım. Ancaq Heydər Əliyev mənim kimi, milyonlarla insanla ünsiyyətdə olub və onlardan öz köməyini əsirgəməyib. Tarix nadir hallarda belə şəxsiyyətlər yetişdirir. Özünün də dediyi kimi müstəqil Azərbaycan dövləti nə qədər yaşayacaqsa, Heydər Əliyev də onunla bir yaşayacaq. Azərbaycanın müstəqilliyi isə daimidir. Bu, danılmaz faktdır. Xalqımız belə bir dahi rəhbəri cismən itirsə də, yenə də ruhdan düşmədi. Çünki, möhtərəm Prezidentimiz İlham Əliyev onun yolunu uğurla davam etdirir.

Mən onun gördüyü işləri, xidmətləri sadalamaq istəmirəm. Bütün bunları hamı yaxşı bilir. Ancaq bir faktı yaddan çıxarmaq olmaz: Prezidentin gənclərə olan qayğısını.

İlham Əliyevin hər sahədə gənclər üçün yaratdığı şəraitin nəticəsi uğurlu alındı. İstər mədəniyyət, incəsənət, istərsə də idman sahəsində gənclərin dünyada göstərdikləri nəticələr buna əyani sübutdur. Ona görə də gəlin hamılıqla əl-ələ verib öz Prezidentimizin ətrafında daha sıx birləşək, ona mənəvi dayaq duraq, onu dəstəkləyək.

Şahvələd ƏLİYEV,

Azərbaycan Dövlət Mədəniyyət və

İncəsənət Universitetinin müəllimi

Xalq qəzeti.- 2009.- 31 dekabr.- S. 9.